Senai Demirci

oysa ben akşam olmuşum yapraklarım dökülüyor usul usul adım sonbahar [...]

Şair sözüyle başlayalım: Yaprağın kımıltısı, kelebeğin kanat sesi çökertir haritayı [...]

İlk takım elbisem kahverengiydi. Rahmetli babam, bayram için kendisine ve [...]

Bir ara, ama belli ki bundan sonra hiç ara vermeden, [...]

“Yâ esefâ…” çığlıklarının göllendiği yerde bekler Yusuf. Nerede kim neyi [...]

Kırk yıla yaklaşmış yazı hayatım. Hatırlıyorum; 1984 yılında taşlardan [...]

1970'lı yıllar... İstanbul Boğaz'ında bebek arabalı bir gezinti. [...]

Brezilyalı çocuk yazarı Vasconcelos’un o güzel eserinin başlığına oldum olası gıpta ederim: “Güneşi Uyandıralım!” Demek istiyor ki yazar; güneş seni uyandırmasın, sen güneşten önce uyan, sen güneşi uyandır. Güneşin doğuş anı, göklerde olup bitenlerin senin için, evet senin için olduğunu görebileceğin en çarpıcı olaydır. Milyarlarca yıldızdan biri sana özel olarak döndürülüyor. Belli ki hepsi senin için yıldızların!

Ben bir arka kapak yazısıyım. Yazarımın en keyifli yazısı. “Kelimelerin ardı sıra kelebeklerin ardınca koştuğum gibi koştum” diyen bir yazar benimkisi. Şimdi beni yazarken fark etti ki, bu kitabın içinde bir “arka kapak yazısı” başlığı yok. Vakit geç oldu. Beni kitabın içine alamaz ama burada, arka kapakta tutabilir. Yazarımı yormak istemedim. “Zahmet etme!” dedim, “yerimden memnunum.”

İnsanın değişimi acıdan geçiyor. Gerçek şu ki, acısız bir yolu [...]