“Ama anne ayaklarının altındaki benim cennetim!”
Cennet ayaklarının altında ya sevgili anneciğim, bunu bilerek yürü. Adımlarına [...]
“Ene’l Hakk!” -yine, yeni, yeniden
“Ben düşsüz bir uykunun gecesinden sonra, dün burada olan aynı [...]
Bir ‘trol’ nasıl yetişir?
Çabuk inanırlar, geç anlarlar. Çok inançlı ve az anlayışlıdırlar. İçlerindeki derin öz-değer aç[l]ığını değerli bildikleri bir siyasal/sportif gruba taraftar olarak, karşı-grubu kötüleyerek doyurmak isterler. Troller bu özellikleriyle siyasal cepheleşmelerin göze çarpan, önde gelen araçları haline gelirler. Birbirlerini diyalektik olarak beslerler; sürekli kötüleyecek "öteki" ihtiyacını birbirlerinin yüzünde bulurlar.
İltifat
1. Gördüğün, küçük de olsa, o güzel şeyin bana yakıştığını söylüyorsun; varlığımı önemsiyorsun. 2. O güzelliği görecek dikkatinin olduğunu hatırlatıyorsun; beni güzel gören seni güzel güzel görmemi umuyorsun. 3. Bu güzelliğin bende hep var olması gerektiğini, var olabileceğini, çoğalabileceğini vurguluyorsun; sessizce “adam ol!” ev ödevi veriyorsun bana.
Rosanna Meryem Kraus
Dokuz yaşında Rosanna Meryem. Dördüncü kuşak Avrupalı Türklerin bir örneği. Babası Alman, annesi Türk. Bundan sonra daha sık duyacağız bu kuşağın isimlerini. Sık sık yolumuza çıkacaklar. Sara Rumeysa, Christ İbrahim, Joshua Hasan, Sabine Sevda… Soruları olacak. Zor soruları.Rosanna Meryem ilk soranımız olsun. Başlayalım.
Dindarlık ahlakı garanti eder mi?
Dinin görüntülerine sarıldıkça içeriğine dair sorumluluğunu yerine getirdiğini sanan "dini dar"ların hükmü giderek keskinleşir. İçeriğini ihmal ettikleri dinin sadece propagandacısı olan "dindar"lar hızla boy verir. Derken, ahlaklı değil ahlakçı tipler ortaya çıkar. Kendilerinden menkul muhayyel ahlaklarıyla, sözüm ona kusursuz ve eksiksiz erdemleriyle kırıkları olan gerçek ahlakı, kırışıkları olan sahih erdemi küçümserler. Ahlakçılığın, ahlak için ter dökme ihtimalini yok eden en talihsiz ahlak yoksunluğu olduğunu anlayamazlar.
Seçildiğini hatırla!
İnsanın kendisi hakkında en çok unuttuğu, unutkan olduğudur. Uzunca bir zaman "şey" diye bile hatırlanmaya değmediğini hatırlamalı şimdi. "Şeyler" arasında bir “seçenek” bile değilken seçildiğini. Şimdi burada olmak, seçilmiş olmaktır. Varlığın yokluğuna tercih edildi.
Âhirete hoş geldin!
Ahiret bilinci, dünyayı geçiştiresin diye değil, işlerini derme çatma yapasın diye değil, dünya günlerini sonsuz derin bir an'a yakıştırmak üzere ayağa kaldırasın diyedir. Yeni yetme an'ı büyüten ana olasın diye, kuru başaklar gibi boynu bükülmüş zamanın belini sonsuzluk sorumluluğuyla doğrultasın diyedir.
Kurban kesilmek üzerine…
Kesilen canların hepsi emanettir. Bu can bitki de olsa hayvan da olsa fark etmez. Mesele, cana kıyıp kıymamak değil, cana kıymet verip vermemektir. Vejeteryan da cana kıyar; kebapçı da.
Yağmursuz dua olur mu?
Dua, bir şeyin aracı değildir. Bir şey, hatta her şey duanın aracıdır. Dua ile insan Yaratıcısına yönlenir, Sahibine seslenir. Duanın kendisi en büyük hasattır. Benim dediklerimizle kibirlenmek üzereyken, insanî kırılganlığımızı fark etmek eşsiz güzellikte bir farkındalıktır.
